HIDE AND SEEK

Tiemke Gauderis & Luc Hoekx

21 October 2018 - 18 November 2018

duo-tentoonstelling

Tentoonstelling tot en met zondag 18 november 2018
Finissage zondag 18 november van 14u tot 17u.

open op vrijdag, zaterdag en zondag van 14 tot 18u
of op afspraak 0477 438 593

De duo-tentoonstelling ‘HIDE AND SEEK’ van dit najaar is gewijd aan het werk van Tiemke Gauderis en Luc Hoekx. De aandacht wordt gevestigd op een mise-en-scène waar ‘verschijnen’ en ‘verdwijnen’ centraal staat, waar het geheel van de tentoonstelling als in een filmisch gebeuren voorgrond en achterkant doet verschuiven, waar kijkervaringen veranderen en gezichtspunten lijken te bewegen...

Tielke Gauderis (°1984)
Met een voorliefde voor wit en zwart, toont Tiemke Gauderis ook haar liefde voor licht en donker; en dat wat het ene bij het andere veroorzaakt. De schemerzone, de schaduwen, het samenvallen van beelden, het overbelichte en het onderbelichte. De lichte en donkere partijen laten ruimte voor verbeelding. Het afwezige stelt zo het aanwezige in vraag. Met onthechting en een subtiel spel met perspectief, scherpte, waas, licht en schaduw zet ze haar waarnemingen om in composities die balanceren tussen tweedimensionale en driedimensionale beelden.

In de spanningsverhouding van het platte tekenvlak en de suggestie van de derde dimensie schuiven de fysieke en de mentale ruimte in elkaar.
Vanuit een bewuste perceptie van de ruimtelijke omgeving krijgt haar fascinatie voor de gelaagdheid van het waarnemen gestalte. Alles wat we zien wordt beïnvloed door eerdere ervaringen, waardoor een dialoog ontstaat tussen haar eigen referentiekader en dat van de toeschouwer. Haar werk is een uitnodiging tot nog beter kijken, als een deelname aan een ‘work in progress’, naar een vloeiend kijkbeeld.


Luc Hoekx (°1964)
Met een zekere bedachtzaamheid beschildert Luc Hoekx acrylglasplaten, zowel aan de voorkant, maar tegelijk aan de achterkant, waar je het als kijker niet verwacht, of om de transparante delen van de plaat heen.
De doorschijnendheid van het plexiglas verdwijnt evenwel tussen de verflagen, die soms strak geschilderd zijn of waar soms duidelijk penseelvoering zichtbaar is, een beeldtaal vol overlappingen en nuances.

De over elkaar heen schuivende verfplaten, gecombineerd met de schuine geometrische lijnen en de schakeringen in licht en schaduw, zorgen voor een perspectief, een blik in een architectonisch landschap, een opstelling die een obstakel vormt, maar ook vraagt om betreden te worden.
Voor de toeschouwer ontplooit zich, net als voor de maker, een gelaagd verhaal en kunnen we ruimtelijkheid ervaren en ontdekken: hoe is de ruimte die we zien precies opgebouwd en hoe moeten we de omvang ervan juist zien?

Els Wuyts